ചിജ്ജഡചിന്തനം

ചിത്തും ജഡവും വിവേചിക്കുന്ന വേദാന്തപരമായ സ്തോത്രം. ശിവനെസാകാരനായും നിരാകാരനായും സ്തുതിക്കുന്നു.

ഒരുകോടി ദിവാകരരൊത്തുയരും-

പടി പാരൊടു നീരനലാദികളും

കെടുമാറു കിളര്‍ന്നു വരുന്നൊരു നിന്‍

വടിവെന്നുമിരുന്നു വിളങ്ങിടണം.       1

ഇടണേയിരുകണ്മുനയെന്നിലതി-

ന്നടിയന്നഭിലാഷമുമാപതിയേ!

ജഡമിന്നിതുകൊണ്ടു ജയിക്കുമിതി-

ന്നിടയില്ലയിരിപ്പതിലൊന്നിലുമേ.       2

നിലമോടു നെരുപ്പു നിരന്നൊഴുകും

ജലമാശുഗനംബരമഞ്ചിലുമേ

അലയാതെയടിക്കടി നല്‍കുക നിന്‍

നിലയിന്നിതുതന്നെ നമുക്കു മതി.       3

മതി തൊട്ടു മണം മുതലഞ്ചുമുണര്‍-

ന്നരുളോളവുമുള്ളതു ചിന്‍മയമാം

ക്ഷിതിതൊട്ടിരുളോളമഹോ! ജഡമാ-

മിതു രണ്ടിലുമായമരുന്നഖിലം.       4

അഖിലര്‍ക്കുമതിങ്ങനെ തന്നെ മതം

സുഖസാദ്ധ്യമിതെന്നു ശുകാദികളും

പകരുന്നു പരമ്പരയായ് പലതും

ഭഗവാനുടെ മായയഹോ! വലുതേ.       5

വലുതും ചെറുതും നടുമദ്ധ്യവുമാ-

യലയറ്റുയരുന്ന ചിദംബരമേ!

മലമായയിലാണു മയങ്ങി മനം

നില വിട്ടു നിവര്‍ന്നലയാതരുളേ.       6

അരുളേ, തിരുമേനിയണഞ്ഞിടുമീ-

യിരുളേ, വെളിയേ,യിടയേ, പൊതുവേ,

കരളേ, കരളിങ്കലിരിക്കുമരും-

പൊരുളേ, പുരി മൂന്നുമെരിച്ചവനേ!       7

എരികയ്യതിലേന്തിയിറങ്ങിവരും

തിരുമേനി ചിദംബരമെന്നരുളും

പുരി തന്നിലിരുന്നു പുരം പൊരിചെയ്-

തരുളുന്നതു തന്നെയൊരദ്ഭുതമാം.       8

പുതുമാങ്കനി പുത്തമൃതേ, ഗുളമേ,

മധുവേ, മധുരക്കനിയേ, രസമേ,

വിധിമാധവരാദി തിരഞ്ഞിടുമെന്‍

പതിയേ, പദപങ്കജമേ, ഗതിയേ!       9

ഗതി നീയടിയന്നു ഗജത്തെയുരി-

ച്ചതുകൊണ്ടുട ചാര്‍ത്തിയ ചിന്മയമേ,

ചതിചെയ്യുമിരുട്ടൊരു ജാതി വിടു-

ന്നതിനിന്നടിയന്നരുളേകണമേ!       10