സ്വയംസേവകന് ഒരു കാര്യകര്താവ്.....സ്വയംസേവക
ആരാണ് സ്വയംസേവകന്? എങ്ങനെയാണ് ഒരു സ്വയംസേവകന് ഒരു നല്ല കാര്യകര്താവാകുന്നത്? അതുപോലെ എങ്ങനെയാണ് സ്വയംസേവകത്വം നിത്യ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകേണ്ടത്? ഇതെല്ലാം നമ്മള് നമ്മളോട് തന്നെ ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളാണ്. ചില സമയങ്ങളിലെങ്കിലും നമ്മുടെ അനുഭാവികള് ചോദിചെക്കാവുന്ന, നമ്മളില് പലരും നേരിട്ടിട്ടുമുള്ള ചോദ്യങ്ങളുമാണ്. എന്നാല് പലപ്പോഴു
ം ഒരു വ്യക്തത നമ്മളില് പലര്ക്കും ഇതേ കുറിച്ച് ഉണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്. ഒരു സംഘ അനുഭാവിക്കെ ഇത്തരം ചോദ്യങ്ങള് നമ്മോടു ചോദിക്കാന് സാധിക്കൂ. അത് വേറെ കാര്യം. പക്ഷെ സ്വയം സംശയങ്ങള് തീര്കേണ്ടതും, മറ്റുള്ളവരുടെത് തീര്ത്തു കൊടുകേണ്ടതും നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്.
സംഘ ശാഖകളില് പോകുന്നവര്, അല്ലെങ്കില് പോയിരുന്നവര് എല്ലാം തന്നെ സ്വയംസേവകര് ആണ്. ഞാന് ഇന്ന ശാഖയിലെ ഇന്ന ഘട സ്വയംസേവക് ആണ്, എന്നല്ലേ നമ്മള് പരിച്ചയപെടുമ്പോള് പരസ്പരം പറയുക. എന്നാല് എന്താണ് ആ വാക്കിന്റെ അര്ഥം? "രാഷ്ട്രത്തെ സേവിക്കാനായി സ്വമനസ്സാലെ തയാറായിട്ടുള്ളവന്". അപ്പോള് നമ്മള് എല്ലാവരും ഒരൊറ്റ കാര്യത്തിനു വേണ്ടി, ഒരൊറ്റ ലക്ഷ്യത്തിനു വേണ്ടി ഇറങ്ങി തിരിച്ചവര് ആണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും. "സ്വരാഷ്ട്ര ധര്മ്മ നിഷ്ടാവാന്...അഖണ്ഡം ഭാരതം സ്മരേത്" എന്നിങ്ങനെ ശാഖയില് ഗണഗീതതിലൂടെ ചൊല്ലാറില്ലേ? അത് തന്നെയാണ് അതിന്റെ പൊരുളും. നിത്യശാഖ സാധനയുള്ളവനാകണം ഒരു സ്വയംസേവകന്. അതായത് ദൈനംദിനം ശാഖയില് പങ്കെടുകണം എന്ന്. അതിനു സാധിക്കാത്തവരും ധാരാളം ഉണ്ട്. പല സാഹചര്യങ്ങള് കൊണ്ടും. അത്തരക്കാരെ നേരത്തെ പറഞ്ഞ നിത്യശാഖ സാധനയില് നിന്നും ഒഴിവാകേണ്ടി വരും. എന്നാലും അവരും സ്വയംസേവകര് തന്നെയാണ്. സംശയം വേണ്ട. നിത്യ ശാഖയില് പോയാല് മാത്രം പോരാ. അവിടുത്തെ കാര്യ പദ്ധതികളില് പൂര്ണ്ണമായും പങ്കെടുത്തു ബൌദ്ധികവും, ശാരീരികവും, ആത്മീയവുമായി വളര്ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നവനാകണം.
എന്നാല് ആരാണ് കാര്യകര്താവ്? സംഘകാര്യം നടത്തിക്കുന്നവനാണ് കാര്യകര്താവ്. അങ്ങനെ വരുമ്പോള് എല്ലാ സ്വയംസേവകരും കാര്യകര്താക്കള് തന്നെ. ഊണിലും ഉറകതിലും സംഘകാര്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഉത്തരവാദിത്വബോധം ഓരോ കാര്യകര്താവും കാണിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അതിനാല് ഓരോ കാര്യകര്താവിനും സംഘപ്രവര്ത്തനത്തിന് വേണ്ടി കൂടുതല് സമയം കൊടുക്കണം. "ചലനം ചലനം രാപകല് ചലനം" എന്ന് നമ്മള് പാടുന്നത് വെറുതെയാണോ? ഓരോ കാര്യകര്താവും നിരന്തരം സംഘ കാര്യത്തിനു വേണ്ടി യാത്ര ചെയ്തുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.അ
നമ്മുടെ ശാഖ ഒരു മണിക്കൂര് ആണ്. ശാഖയില് നിന്നും കിട്ടുന്ന സംസ്കാരം, ഗുണങ്ങള്, ശീലങ്ങള് എന്നിവ ബാകി വരുന്ന ഇരുപത്തിമൂന്ന് മണിക്കൂര് ജീവിതത്തില് എങ്ങനെ ആവിഷകരികും? ദൈനംദിന ജീവിതത്തില് എങ്ങനെ ഇത് പ്രാവര്ത്തികമാകും? നമ്മള് എല്ലാം സ്വയംസേവകര് ആണ്. നമ്മളിലൂടെയാണ് നമ്മുടെ സംഘം പൊതു സമൂഹത്തില് പ്രതിഫലികുന്നത്. അത് മറന്നുകൊണ്ട് നമ്മള് പ്രവര്ത്തിച്ചു കൂടാ. ശാഖയില് നിന്നും കിട്ടുന്ന ഗുണങ്ങളെ നമുക്ക് വേണമെങ്കില് സ്വയംസേവകത്വം എന്ന് പറയാം. പക്ഷെ അത് നിത്യജീവിതത്തില് നടപ്പിലാക്കിയാലെ നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഘ ശാഖയില് നിന്നും ലഭിച്ചു എന്ന് പറയാനുമാകൂ. ഭാഷയിലും, വേഷത്തിലും, പെരുമാറ്റത്തിലും നമ്മള് മറ്റുള്ളവര്ക് മാതൃകയാകേണ്ടതുണ്ട്. നിത്യോപയോഗ വസ്തുകളില് സ്വദേശി നിര്മ്മിതമായത് മാത്രം ഉപയോഗിക്കാന് നമ്മള് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്ന
ഞാന് അഭിമാനത്തോടെ പറയുന്നു ഞാന് ഒരു സ്വയം സേവകനാണ്
ReplyDelete